Al-Monitor’da, 20 Mayıs’ta yayımlanan “Putin ‘Yabancı Silahlı Güçlerin’ Suriye’den Çekilmesiyle Neyi Kastediyor?” başlıklı haber-yorumda İsrailli gazeteci Ben Caspit’in yaptığı değerlendirmede kullandığı ifadeler oldukça dikkat çekici. Caspit, “İsrail’deki hava” üzerinden son dönemde bölgede yaşanılan gelişmeleri “ABD-İsrail-Rusya-İran-Suriye” beşgeninde ortaya koyarken, ABD-İsrail ittifakının temelinde yatan sapkın anlayışı da tırnak içinde adeta itiraf ediyor.
Caspit ne mi diyor? Aynen şunları söylüyor:
“Yoğun gösteriler ve çok sayıdaki ölüye rağmen Başbakan Benjamin Netanyahu yönetimindeki İsrail’de son günlerde büyük bir coşku dalgası yaşanıyor. Netanyahu’nun siyasi kariyerinde en büyük siyasi zaferlerini kazandığı zaman bile bu kadar olumlu bir dönem olmamıştı. Olumlu olaylar zinciri, MOSSAD’ın Tahran’ın göbeğinden aşırıp Tel Aviv’e getirdiği İran’a ait nükleer arşivlerin Netanyahu tarafından tüm dünyaya açıklanmasıyla başladı. Ardından ABD Başkanı Donald Trump İran’la imzalanan nükleer anlaşmadan çekildiğini duyurdu ve bu açıklama İsrail’de büyük sevinçle karşılandı. Bunun üzerine İsrail ve İran bir gün boyunca çatıştı. İran İsrail’e hiçbir zarar veremedi ama İran’ın Suriye topraklarında oluşturduğu askeri altyapı büyük darbe aldı. 12 Mayıs akşamında ise İsrailli şarkıcı Netta Barzilai Eurovision Şarkı Yarışması’nı kazandı. Netta Barzilai’nin Avrupa zaferinden sonra 14 Mayıs’ta Tel Aviv’in Rabin Meydanı’nda düzenlediği dev kutlamaya on binlerce İsrailli katıldı. Yine 14 Mayıs’ta ABD Büyükelçiliği Tel Aviv’den Kudüs’e taşındı ve bu vesileyle düzenlenen törene İsrail’deki bazı seküler solcular bile ‘mesihsel’ sıfatını yakıştırdı. Netanyahu hiç görmediği bir zirveye yükselmiş durumda. Hakkındaki yolsuzluk soruşturmaları adeta unutulurken Başbakan hiç olmadığı kadar yenilmez görünüyor.”
Peki, yukarıdaki ifadeler ne anlama geliyor? Onları da madde madde sıralayalım…
Ben Caspit’e göre, Kudüs’e yönelik gösteriler ve orada şehit edilenler, yaralananlar hiçbir şekilde İsrail’in umurunda değil ve bundan dolayı da en ufak bir çekinceleri yok. Zira karşılarında bunu durdurabilecek bir “İslam dünyası” söz konusu değil. Netanyahu’nun en büyük zaferi de işte tam bu noktada yatıyor.
Çünkü Netanyahu’nun ABD ile ön planda, Rusya ile arka uyguladığı yeni politika “İslam dünyası”nı fazlasıyla bölmüş-pasifize etmiş durumda. Şöyle ki; ABD nükleer üzerinden İran’ı doğrudan tehdit ederken; Rusya, İran’ın içinde bulunduğu durumu kullanarak onu kendisine daha bağımlı hale getiriyor ve İsrail karşısında etkisizleştiriyor. Böylece İran, “denge politikası” adına birçok şeyden vazgeçiyor ya da geçmeye zorlanıyor.
İran’ı “Etkisiz Eleman” Yapma Çalışmaları…
Söz konusu yazıda, Netanyahu’nun 9 Mayıs’taki Moskova ziyaretinin hemen akabinde İran Dışişleri Bakanı Muhammed Cevad Zarif’in ve Suriye Cumhurbaşkanı Beşar Esad’ın Rusya’ya gitmesi bu kapsamda değerlendiriliyor.
Burada İran açısından bir çıkmaza da işaret ediliyor: “İslam Devrimi”nin hedefleri mi yoksa İran’ın bekası mı? Bir diğer ifadeyle “İslam-İslam” mı yoksa “İran-İran” mı? Caspit ve Al-Monitor ikilisinin buna verdiği cevap da aslında satır aralarında gizli…
Caspit, “MOSSAD’ın Tahran’ın göbeğinden aşırıp Tel Aviv’e getirdiği İran’a ait nükleer arşiv” ifadesiyle de İran’ın ciddi bir güvenlik-istihbarat zafiyeti içinde bulunduğuna dikkatleri çekiyor. İran’ın İsrail ile doğrudan bir savaşı kazanamayacağını, güçlü bir savunma için Rus teknolojisine ihtiyacı olduğunu da İran-İsrail arasında Suriye topraklarında gerçekleşen bir günlük savaş ile ortaya koyuyor. İran’ı adeta bitik bir güç olarak resmediyor.
Nitekim söz konusu analizde 14 Mayıs’a doğru İran’ın bölgede elinin ayağının adım adım bağlandığı çok daha net bir şekilde görülüyor. İran istese de bir adım atamazdı, zira Rusya buna müsaade etmezdi demeye getiriliyor…
“Büyük İsrail” Sürecinde “Mesih”, “Eurovision” ve “Seküler Solcular”
Daha ilginç olanı, 14 Mayıs’ta ABD Büyükelçiliği’nin Tel Aviv’den Kudüs’e taşınması Mesih’çi anlayışın zaferi olarak ilan ediliyor, hem de “seküler solcular” üzerinden…
Bakınız, dikkatinizi çekmek istiyorum; İsrailli yazar Caspit bu “zafer” durumuna, “Mesihçi” yaklaşıma radikal Yahudiler, Siyonistler ya da Evanjelistler üzerinden vurgu yapmıyor; doğrudan doğruya “seküler solcular” diyor.
Bunun anlamı çok net; İsrail’de “seküler solcular” bile mevzu “Büyük İsrail” olduğunda ideolojileri bir tarafa bırakır ve “Kutsal Kitapları” üzerinden inançlarının gereğini yapma noktasında bir an olsun tereddüt etmez mesajı veriliyor.
Bir diğer mesaj da şu: “Büyük İsrail”e yönelik psikolojik operasyona tam gaz devam. Nasıl mı? Onu da söyleyelim… 14 Mayıs’tan iki gün önce, 12 Mayıs akşamında İsrailli şarkıcı Netta Barzilai Eurovision Şarkı Yarışması’nı kazanıyor ve bununla ilgili kutlama törenleri de 14 Mayıs’ta, yani ABD Büyükelçiliği’nin Tel Aviv’den Kudüs’e taşındığı gün yapılıyor; onlarca Filistinli Kudüs için şehit edilirken…
“Yenilmez İsrail” ve “Dokunulmaz Netanyahu”…
Ve Caspit’in son mesajı şu cümlede saklı: “Hakkındaki yolsuzluk soruşturmaları adeta unutulurken Başbakan hiç olmadığı kadar yenilmez görünüyor.”
Aslında Caspit, Netanyahu üzerinden “Yenilmez İsrail”e vurgu yapıyor ve “Yenilmez İsrail”in mimarı Netanyahu’yu “bazı ufak tefek hataları”ndan dolayı “yedirmeyiz” mesajını satır arasında veriyor.
Evet, tüm bu mesajlar yukarıda yazdığım paragrafın içinde ve İsrailli yazar Caspit, tüm bunları “olumlu olaylar zincirinin” bir parçası olarak nitelendiriyor!
Peki, İran’ın tüm bunlara bir mesajı yok mu? Elbette var. Onu da gelecek yazımda madde madde ele alacağım…
